Oraindik hitzegin gabe dagoelako, Ixabeli eman diote hitza.
-- Zenbat diru da mordo hori?
-- Berrehun mila milioi dolar. Hori sartu behar dinagu hilero hilero ehun urtetan. Hara non zegon krisis hontatik irteteko gure irtenbidea.
Komiteko kideak hitzik gabe gelditu dira. Oso gogorra da beraientzat horrelakoak entzutea. Aurpegi goibelak ikusten dira bilera honetan.
Alkateak ez du triste itxurarik, Joxe Mari ez da errez itotzen. Badaki egoera zaila dela, baina ohituta dago ur nahasietan igeri egiten.
Berak Silargineneko errekan ikasi zuen igeritan.
Koldo Elizasu da itxaropen handia dutenen horietako bat. Askotan bere adorea garrantzitsua da bileretan. Enparantzako abokatua izan arren, diru kontutan ere sartzen da.
-- Enparantzan zenbat diru zegok?
-- Hori ezin diat erantzun.
-- Gutxi gorabehera lau bilioi dolar?.-Koldoren bigarren galdera.
-- Hor nonbait…. -Alkateak irribartxu erantzun dio.
-- Orduan bazegok dirua- Jexus Mari Ralla sartu da ustegabean -zer esaten ari haiz ?
-- Lau bilioi dolar guretzat ez duk ezer. Hik zenbat urte dituk?
-- Hogeita hamahiru, gu denok bezelaxe.
Alkatea hurrengo galdera egin baino lehen, altxa egin da, zutituta egon nahi du, banan bana denak hobeto ikusteko.
-- Eta gu, zenbat urte biziko gaituk ?
-- Nik zer zekiat- Jexus Marik ez du ondo ulertu galdera -miloi bat urte edo hamar milioi ?
-- Edo ehun miloi urte. Gu ez gaituk sekula hilko. Guk hilezkorrak gaituk, ezin dizkiagu planak egin mila edo hamar mila urtetara. Guk planak egin behar dizkiagu, epe luzera, baina oso oso luzera...
Enparantzako Udaletxea mutututa gelditu da !
Nahiz eta jakin hilezkorrak direla, badirudi Komitekoek ez dutela inoiz benetan pentsatu, zer den ehun milioi urte bizitzea. Eta normala da.
Dagoen isiltsuna ikusita, ematen du orain hasi direla buruari bueltak ematen. Inork ez du ezer esaten.
Egoera aldatzeko Joxe Mari berriro eseri da. Ziur nago ohartu dela, Komiteko kideak urduri xamar daudela.
Bera hotzagoa da, ez da bihotzarekin pentsatzen duenetakoa, dena buruarekin pentsatsen du eta hala ere, ausardia badu. Badaki arazoak konponbidea dutela eta hori lortu behar dela: arazoak konpontzea.
-- Gure artean bazegok norbait, dakiena nola sartu kaxan hilero berrehun mila milioi dolar.
Segundo batzuk pasa ondoren, emakume batek altxatzen du eskua: Ixabelek.
-- Buelta batzuk eman dizkiot asuntu honi eta nere konklusioa duk, gure Enparantzan oso garestia dela hilezkortasuna lortzea. Proposatzen diat merketzea, erdira jaistea prezioa.
-- Hori ez dun posible- Jexus Mari Rallak berehala erreakzionatu du – merketzea askoz txarragoa dun. Gare
stitu egin behar dinagu, bikoiztu prezioa, Munduko dirudun handienak etor ditzan , adibidez Ipar Ameriketatik.
-- Hori bai dekela errua- Ixabelek jarraitzen du – zenbat eta diru gehiago eduki, orduan eta zailagoa duk pertsona izatea. Starluxek denak hilko dizkik.
-- Ez dun arrazoirik – Jexus Marik ez dio sinisten - dirudun handi horiek, ez diten inongo harremanik langileekin. Oso lasaiak eta goxoak ditun.
Ixabelek jarraitu nahi du eta horretarako, baimena eskatu dio Alkateari, honek buruarekin baietza eman dio.
-- Horiek oso goxoak dituk, ez ditek inoiz koskarik egiten, baina beraien txakurrak, egunero eta egun osoa, pasatzen ditek langileei lepotik koska egiten.
-- Ez gaituk hasiko gure artean sestran – Joxe Mari sartu da tartean – beste norbaitek, badik zerbait buruan? Aukera denak aztertu behar dizkiagu.
Inork ez du ezer esaten. Seguraski denbora gehiago behar da, planteamentu txukuna egiteko.
Segundo batzuk igaro ondoren, Luis Mari Rallak hartu behar du hitza.
-- Nik idei bat badiat buruan bueltaka...
-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengo kapitulua : LANGILEAK SOLDATA GEHIAGO NAHI
-- Zenbat diru da mordo hori?
-- Berrehun mila milioi dolar. Hori sartu behar dinagu hilero hilero ehun urtetan. Hara non zegon krisis hontatik irteteko gure irtenbidea.
Komiteko kideak hitzik gabe gelditu dira. Oso gogorra da beraientzat horrelakoak entzutea. Aurpegi goibelak ikusten dira bilera honetan.
Alkateak ez du triste itxurarik, Joxe Mari ez da errez itotzen. Badaki egoera zaila dela, baina ohituta dago ur nahasietan igeri egiten.
Berak Silargineneko errekan ikasi zuen igeritan.
Koldo Elizasu da itxaropen handia dutenen horietako bat. Askotan bere adorea garrantzitsua da bileretan. Enparantzako abokatua izan arren, diru kontutan ere sartzen da.
-- Enparantzan zenbat diru zegok?
-- Hori ezin diat erantzun.
-- Gutxi gorabehera lau bilioi dolar?.-Koldoren bigarren galdera.
-- Hor nonbait…. -Alkateak irribartxu erantzun dio.
-- Orduan bazegok dirua- Jexus Mari Ralla sartu da ustegabean -zer esaten ari haiz ?
-- Lau bilioi dolar guretzat ez duk ezer. Hik zenbat urte dituk?
-- Hogeita hamahiru, gu denok bezelaxe.
Alkatea hurrengo galdera egin baino lehen, altxa egin da, zutituta egon nahi du, banan bana denak hobeto ikusteko.
-- Eta gu, zenbat urte biziko gaituk ?
-- Nik zer zekiat- Jexus Marik ez du ondo ulertu galdera -miloi bat urte edo hamar milioi ?
-- Edo ehun miloi urte. Gu ez gaituk sekula hilko. Guk hilezkorrak gaituk, ezin dizkiagu planak egin mila edo hamar mila urtetara. Guk planak egin behar dizkiagu, epe luzera, baina oso oso luzera...
Enparantzako Udaletxea mutututa gelditu da !
Nahiz eta jakin hilezkorrak direla, badirudi Komitekoek ez dutela inoiz benetan pentsatu, zer den ehun milioi urte bizitzea. Eta normala da.
Dagoen isiltsuna ikusita, ematen du orain hasi direla buruari bueltak ematen. Inork ez du ezer esaten.
Egoera aldatzeko Joxe Mari berriro eseri da. Ziur nago ohartu dela, Komiteko kideak urduri xamar daudela.
Bera hotzagoa da, ez da bihotzarekin pentsatzen duenetakoa, dena buruarekin pentsatsen du eta hala ere, ausardia badu. Badaki arazoak konponbidea dutela eta hori lortu behar dela: arazoak konpontzea.
-- Gure artean bazegok norbait, dakiena nola sartu kaxan hilero berrehun mila milioi dolar.
Segundo batzuk pasa ondoren, emakume batek altxatzen du eskua: Ixabelek.
-- Buelta batzuk eman dizkiot asuntu honi eta nere konklusioa duk, gure Enparantzan oso garestia dela hilezkortasuna lortzea. Proposatzen diat merketzea, erdira jaistea prezioa.
-- Hori ez dun posible- Jexus Mari Rallak berehala erreakzionatu du – merketzea askoz txarragoa dun. Gare
stitu egin behar dinagu, bikoiztu prezioa, Munduko dirudun handienak etor ditzan , adibidez Ipar Ameriketatik.-- Hori bai dekela errua- Ixabelek jarraitzen du – zenbat eta diru gehiago eduki, orduan eta zailagoa duk pertsona izatea. Starluxek denak hilko dizkik.
-- Ez dun arrazoirik – Jexus Marik ez dio sinisten - dirudun handi horiek, ez diten inongo harremanik langileekin. Oso lasaiak eta goxoak ditun.
Ixabelek jarraitu nahi du eta horretarako, baimena eskatu dio Alkateari, honek buruarekin baietza eman dio.
-- Horiek oso goxoak dituk, ez ditek inoiz koskarik egiten, baina beraien txakurrak, egunero eta egun osoa, pasatzen ditek langileei lepotik koska egiten.
-- Ez gaituk hasiko gure artean sestran – Joxe Mari sartu da tartean – beste norbaitek, badik zerbait buruan? Aukera denak aztertu behar dizkiagu.
Inork ez du ezer esaten. Seguraski denbora gehiago behar da, planteamentu txukuna egiteko.
Segundo batzuk igaro ondoren, Luis Mari Rallak hartu behar du hitza.
-- Nik idei bat badiat buruan bueltaka...
-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengo kapitulua : LANGILEAK SOLDATA GEHIAGO NAHI
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada