HAMABOSTGARREN ATALAREN HASIERA
Badirudi gauzak dezente baretu direla. Bizi izan ditugun egunak, oso gogorrak izan dira. Eskerrak beti egoten direla bitarteko batzuk, bestela gizakien arazoak ez lirateke inoiz konponduko.
Hori esan dudanean, Komiteari buruz esan dut, hemen dauden arazo handienak beraien artean izaten dira eta. Enparantzako langileen artean, ez daude arazo larririk, gustora bizi dira, tarteka, Txanpain piskat edaten dutenean, berotzen dira eztabaidatzen hau eta bestea.
Ba dago sektore bat, oso gustora dagoena Alkatearen politikarekin, oso eroso bizi dira, lana ziurtatuta daukate, soldata primerakoa da, hirurogei ta hamazazpi mila dólar hilero eta etxe gehinetan edo denetan, bikoteko bi kideak lan egiten dute.
Pentsa ze dirutza sartzen den etxe horietan!
Beste etxe batzutan sartzen da diru berdina, oso eroso bizi dira baita ere, baina ez daude ados Alkatearekin eta puntu batean bakarrik dago desadostasuna : Hilezkortasunean.
Langileak esaten dute, beraiek ere pertsonak direla eta Hilezkortasuna lortzeko eskubide berdina dutela. Neretzat arrazoi osoa dute, baina….
Enparantza osoa Hilezkorra izan ezkero, agian, eta agian esaten dut, hankaz gora joango litzateke, ekonomikoki ezingo luke iraun.
Edo bai, auskalo. Inork ez daki zer gertatuko den Enparantzan. Lehendabiziko aldia da,
pertsona kopuru batek lortuko duela, milioika eta milioika urte bizitzea.
Inork ez du horri buruz experientzarik, denak gara ezjakinak. Dena den, mutur dezente behar da, batzuk Hilezkortasuna lortu eta besteak hor konpon!
Hemen sortzen diren eztabaidak nahiko normalak dira, zeren nahiz eta gizarte aurreratua izan, ba daude gizaki batzuk, ez dutenak bere eskubideak defendatzen, seguraski beldurra dutelako. Ni ziur nago, langile batzuk ez dutela sinisten Sozialismo Aberatsarekin eta ezta ere Hilezkortasunarekin, horregatik ez dute ezertan busti nahi.
Hori askotan gertatzen da gizakien gizartean, jendea hondartzara joateko prest gaude, baina uretara sartzeko ez. Ai bustitzeak ze buruko min ematen dituen!
Guri momentu honetan, ez zaigu batere komeni inongo minik, laister hasiko da gaurko ekitaldia eta ondo ikustea nahiko nuke.
Plataforma jarrita daude, herizainak bere lekuan daude, sehaskak ere, orain falta dena haurrak Klinikatik ekartzea da.
Nik uste nuen beste sistema erabiliko zutela eta explikatuko dizut zergatik. Gaur hasiko dira hegazkinak etortzen Belarrieta Aireportura, baina ba dirudi ez direla iritsi, orduan alferrik ekarriko dituzte haurrak plataformetara.
Nik pentsatzen nuen hegazkinak lehenago mugituko zirela eta gurasoak edo guraso izango direnak, lehenago iritsiko ere.
Ez da ezer larria gertatzen. Laister hasiko da jaia, jaia esan dut zeren, lehen, Hilezkortasunaren garaian, Enparantzan sekulako tentsioa zegoen, benetako urduritasuna sentitzen genuen gure barruan.
Zenbat heriotz ikusi ditugun! Baino beno hori iragana da, iragana nahiko txarra, zeren Enparantzak oso ospe txarra hartu zuen.
Denbora pasa hala, berriro berreskuratzen hasi da galdu zuen fama. Orain hemengo ekitaldiak ez dute ezer ikusirik lehengoekin
Hemen inor ez dago urduri, denak gaude patxadan zerbait hartzen, ba dakigu segituan, agian minutu batzutan, haurrak hasiko direla ekartzen.
Hori esan dut dakitelako, hegazkinak txoritokietako gainean daudela, hemendik entzuten da motorren zarata, bata bestearen atzetik hartuko dute lurra. Poliki egin beharko dute maniobra, zeren oraindik ez daude obrak bukatuak.
Udaltzainak dagoeneko ari da jendeari esaten non kokatu behar duen. Oso garrantzitsua da, Klinikatik plataformetara korridore bat uztea, bestela lana asko gaiztotzen da.
Haur bakoitzak bere arreta eskatzen du, pare bat langile ondoan behar ditu, herizain bat, gehi ahulki moduko tresna bat eta noski, hori dena lekua eskatzen du.
Hori esan dudanean, Komiteari buruz esan dut, hemen dauden arazo handienak beraien artean izaten dira eta. Enparantzako langileen artean, ez daude arazo larririk, gustora bizi dira, tarteka, Txanpain piskat edaten dutenean, berotzen dira eztabaidatzen hau eta bestea.
Ba dago sektore bat, oso gustora dagoena Alkatearen politikarekin, oso eroso bizi dira, lana ziurtatuta daukate, soldata primerakoa da, hirurogei ta hamazazpi mila dólar hilero eta etxe gehinetan edo denetan, bikoteko bi kideak lan egiten dute.
Pentsa ze dirutza sartzen den etxe horietan!
Beste etxe batzutan sartzen da diru berdina, oso eroso bizi dira baita ere, baina ez daude ados Alkatearekin eta puntu batean bakarrik dago desadostasuna : Hilezkortasunean.
Langileak esaten dute, beraiek ere pertsonak direla eta Hilezkortasuna lortzeko eskubide berdina dutela. Neretzat arrazoi osoa dute, baina….
Enparantza osoa Hilezkorra izan ezkero, agian, eta agian esaten dut, hankaz gora joango litzateke, ekonomikoki ezingo luke iraun.
Edo bai, auskalo. Inork ez daki zer gertatuko den Enparantzan. Lehendabiziko aldia da,
pertsona kopuru batek lortuko duela, milioika eta milioika urte bizitzea.
Inork ez du horri buruz experientzarik, denak gara ezjakinak. Dena den, mutur dezente behar da, batzuk Hilezkortasuna lortu eta besteak hor konpon!
Hemen sortzen diren eztabaidak nahiko normalak dira, zeren nahiz eta gizarte aurreratua izan, ba daude gizaki batzuk, ez dutenak bere eskubideak defendatzen, seguraski beldurra dutelako. Ni ziur nago, langile batzuk ez dutela sinisten Sozialismo Aberatsarekin eta ezta ere Hilezkortasunarekin, horregatik ez dute ezertan busti nahi.
Hori askotan gertatzen da gizakien gizartean, jendea hondartzara joateko prest gaude, baina uretara sartzeko ez. Ai bustitzeak ze buruko min ematen dituen!
Guri momentu honetan, ez zaigu batere komeni inongo minik, laister hasiko da gaurko ekitaldia eta ondo ikustea nahiko nuke.
Plataforma jarrita daude, herizainak bere lekuan daude, sehaskak ere, orain falta dena haurrak Klinikatik ekartzea da.
Nik uste nuen beste sistema erabiliko zutela eta explikatuko dizut zergatik. Gaur hasiko dira hegazkinak etortzen Belarrieta Aireportura, baina ba dirudi ez direla iritsi, orduan alferrik ekarriko dituzte haurrak plataformetara.
Nik pentsatzen nuen hegazkinak lehenago mugituko zirela eta gurasoak edo guraso izango direnak, lehenago iritsiko ere.
Ez da ezer larria gertatzen. Laister hasiko da jaia, jaia esan dut zeren, lehen, Hilezkortasunaren garaian, Enparantzan sekulako tentsioa zegoen, benetako urduritasuna sentitzen genuen gure barruan.
Zenbat heriotz ikusi ditugun! Baino beno hori iragana da, iragana nahiko txarra, zeren Enparantzak oso ospe txarra hartu zuen.
Denbora pasa hala, berriro berreskuratzen hasi da galdu zuen fama. Orain hemengo ekitaldiak ez dute ezer ikusirik lehengoekin
Hemen inor ez dago urduri, denak gaude patxadan zerbait hartzen, ba dakigu segituan, agian minutu batzutan, haurrak hasiko direla ekartzen.
Hori esan dut dakitelako, hegazkinak txoritokietako gainean daudela, hemendik entzuten da motorren zarata, bata bestearen atzetik hartuko dute lurra. Poliki egin beharko dute maniobra, zeren oraindik ez daude obrak bukatuak.
Udaltzainak dagoeneko ari da jendeari esaten non kokatu behar duen. Oso garrantzitsua da, Klinikatik plataformetara korridore bat uztea, bestela lana asko gaiztotzen da.
Haur bakoitzak bere arreta eskatzen du, pare bat langile ondoan behar ditu, herizain bat, gehi ahulki moduko tresna bat eta noski, hori dena lekua eskatzen du.
--Egun on denei: Ekologi Berriaren ekitaldia, orain bertan hasten da. Mesedez lekua utzi, bai haurrak zein gurasoak pasatzeko.
Itziarrei entzuten, ez naiz konturatu, gurasoak bertan daudela. Oso argazki bitxia egiten dute denak batera, guraso hoien artean denetatik ikusten da, dirudunak, diru piskat dutenak, langileak eta ia ia edo ia gabe, langabetuak direnak.
Ez dakit langabetu batek eskubidea duen guraso izateko? Enparantzak ez dakit nola arautu duen hori. Ahal da langabetua bolada motzean izan edo bikotean, bat bakarrik lanik gabe egon…
Ez naiz sartuko horrelako polemikan, oso gai konplikatua da. Pertsonen bizian, Zorionaren motorra ametsa da, amesten ez duena hilda dago ….eta denok bizitzeko eskubidea dugu.
Txurreroen Enparantzan une honetan biziak agintzen du, ez dago inongo zalantzarik, hemen dagoen mugimendua ederki adierazten du hori; langileak oraintxe bertan bukatu dute haurren kokapenarekin, bakoitza bere lekuan dago.
Gurasoak bere kontura kolokatu dira eta nola diren gauzak, ez dute izan inongo presiorik eta hala ere, dirudunak dirudunen ondoan daude eta langileak langabetuekin batera.
Ez da kasualitatea, horrelakoak gara, pertsona izan nahi dugunok.
Ahaztu zait esatea, dagoeneko haur batzuk herizainen eskuetan daudela, adibidez ni nagoen lekutik, bost edo sei metrora, bikote Italiano batek neskatila bat aukeratu du.
Herizainak utzi die gurasoei neskatila hartzen, ez dakit zergatik, (ez derrigorra delako) emaztearen eskuetan dago. Ama izan nahi duena, benetan saiatzen ari da, ezin zaio gogo falta leporatu, baina neskatila negarrez dago, ia ia garraxika.
Herizainak aitak hartzea erabaki du. Aita, berrogei urte inguruko gizona, bere borondate onenarekin jolasean hasi da haurrarekin. Dirudienez haurrak ez dio ulertu eta berriro negarrez hasi da.
Herizainak sehaskan sartu du, haurrak ez du hoien alaba izan nahi.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengo kapitulua: HAURRAK, GURASO TXIROAK NAHI DITU
Itziarrei entzuten, ez naiz konturatu, gurasoak bertan daudela. Oso argazki bitxia egiten dute denak batera, guraso hoien artean denetatik ikusten da, dirudunak, diru piskat dutenak, langileak eta ia ia edo ia gabe, langabetuak direnak.
Ez dakit langabetu batek eskubidea duen guraso izateko? Enparantzak ez dakit nola arautu duen hori. Ahal da langabetua bolada motzean izan edo bikotean, bat bakarrik lanik gabe egon…
Ez naiz sartuko horrelako polemikan, oso gai konplikatua da. Pertsonen bizian, Zorionaren motorra ametsa da, amesten ez duena hilda dago ….eta denok bizitzeko eskubidea dugu.
Txurreroen Enparantzan une honetan biziak agintzen du, ez dago inongo zalantzarik, hemen dagoen mugimendua ederki adierazten du hori; langileak oraintxe bertan bukatu dute haurren kokapenarekin, bakoitza bere lekuan dago.
Gurasoak bere kontura kolokatu dira eta nola diren gauzak, ez dute izan inongo presiorik eta hala ere, dirudunak dirudunen ondoan daude eta langileak langabetuekin batera.
Ez da kasualitatea, horrelakoak gara, pertsona izan nahi dugunok.
Ahaztu zait esatea, dagoeneko haur batzuk herizainen eskuetan daudela, adibidez ni nagoen lekutik, bost edo sei metrora, bikote Italiano batek neskatila bat aukeratu du.
Herizainak utzi die gurasoei neskatila hartzen, ez dakit zergatik, (ez derrigorra delako) emaztearen eskuetan dago. Ama izan nahi duena, benetan saiatzen ari da, ezin zaio gogo falta leporatu, baina neskatila negarrez dago, ia ia garraxika.
Herizainak aitak hartzea erabaki du. Aita, berrogei urte inguruko gizona, bere borondate onenarekin jolasean hasi da haurrarekin. Dirudienez haurrak ez dio ulertu eta berriro negarrez hasi da.
Herizainak sehaskan sartu du, haurrak ez du hoien alaba izan nahi.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengo kapitulua: HAURRAK, GURASO TXIROAK NAHI DITU
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada