Horrela da bizia, batzutan behintzat, zoritxarrez edo zorionez, diruak ez du dena beti lortzen. Laister ikusiko dugu beste saiakera eta ea zer emaitza ematen duen.
Enparantza behin eta berriro saiatu behar du haurrak saltzen edo kolokatzen nonbait, ez dakit nola explikatu. Hemen egunero jaiotzen dira haur berriak eta daudenak ez badira joaten, laister ez dira hemen kabituko.
Esan bezela, berriro errepikatzen da lehengoa. Herizainak altxa du haur bat sehaskatik, kasu honetan mutila, ederra gainera, urte bete ingurukoa, etxera emateko modukoa.
Herizainak bikote bati utzi dute haurra. Bikoteko kideak adin piskat badute, berrogeita hamar inguru, agian gutxiago, dena den, ez dauka garrantzi gehiegirik.
Oso bikote polita da, jator itxura dute, ez dakit garbi nongoak diren, entzun diet hitzegiten eta iruditen zait Holandarrak direla.
Oso atseginak, hile oria, handi xamarrak….
Eta zer esan gertatzen ari denarekin? Ba, gutxi gorabehera lehengoa, haurrak ez du bikote honen eskuetan egon nahi.
Herizainaren aurpegian ez da ezer sumatzen, baina pentsatzen dut amorru dezente edukiko duela, ez dakit zenbat saiakera egin dituen eta beti da berdina, haurrak negarrez hasten dira. Hori nahikoa da haurra ez saltzeko.
Enparantzarak ulertzen du, haurra negarrez hasten bada, ez duela bikote horren seme-alaba izan nahi. Oso planteamentu sinplea da, baina hori da hemen dagoena.
Orain piskat mugitu egingo naiz, poliki poliki hurbildu egingo naiz beste aldera, beste plataformara, guraso izan nahi duten langileen ondora noa.
Alde honetan garbi dago, nongoak diren bikote hauek, Amerikanoak dira eta batzuk, benetazkoak. Bolibianoak, Peruanoak, agian beste aberrikoak ere, Txilenoak adibidez.
Plataforma honetan jende gehiago dago eta zailagoa da dena behar den bezela ikustea. Dena den saiatuko naiz, beno beti saiatzen naiz gauzak ondo egiten, gero batzuetan ondo ateratzen dira eta beste batzuetan, ez hain ondo.
Nabarmena da, kolektibo honetan, adina askoz baxuagoa dela, gazteagoak direla alegia, bikote zaharrena ez ditu berrogei urte, denak dabiltza hogeita hamabi urte inguruan.
Hori oso garrantzitsua da, guraso eta seme-alabaren artean, batez ere adin batean. Ez dakit lagun, zuk zer pentsatzen duzun, baina nik ez dut oso begi onez ikusten, guraso izatea adibidez hirurogei urtetik gora, iruditzen zait haurrarentzat ez dela batere ona.
Eta badakit batek baino gehiagok, esango dutela eskubide osoa daukatela…,nik ez dut hain garbi ikusten eskubide hori. Nere ustez haurrak badu, aita eta ama izateko eskubidea eta ez aita eta aitona edo ama eta amona, dena batera.
Ez naiz gehiago luzatuko, hala ere oso garbi eduki behar dugu, gure Askatasuna bestearena hasten den milimetro horretan bukatzen dela.
Ordua badoa aurrera eta ez da ikusten mugimendu handirik haurren salmentan, garbiago esanda, Enparantzak ez du haur bat saldu oraindik.
Goiza ez da bukatu, pare bat ordu badaude zerbaitetan saiatzeko. Badirudi herizain batek irakurri egin duela nik esandakoa, haur bat jarri du emakume gazte baten besoetan, ipini duen aurpegiagatik, badirudi ez zuela espero edo beste modu batera pentsatuko zuen izango zela haurren salmenta.
Kontua da haurra, emakume horren eskuetan dagoela eta oso kontentu gainera, ez du negarrik egiten eta bere bikoteak sudurra ikuitzen dioenean, barre egiten du.
Bere bikotea, bera bezelako emakumea da, pertsona alaia, baikorra, oso pozik hartu du haurra, garbi ikusten da, ama izateko irrikitan daudela.
Kasu honetan ama eta aita izan behar dute. Herizaina urrundu eginda piskat, nahiago du kontaktua lasaia izatea, presarik gabe, haurrak hartuko duen erabakia hain garrantzitsua da, ezin zaiola inongo ostoporik jarri.
Oraingo kasu honetan, ez zait iruditzen arazorik egongo denik, gurasoak txoratzen daude eta haurra ere.
Herizainak Enparantzaren izenean, eman du haurra guraso berriei. Estherrek gero emango die, agiri guztiak formalismo aldetik.
Anekdota modura esango dut, bikote hau Argentinarra dela, bi emakume baikor, aurrera aterako dutenak sortu duten familia.
Oraingo bikotea Amerikanoa da ere, baina hauen aiton-amonak ez dira Italianoak izan, ezta Euskaldunak ere, hauek beltzatu dira goseak eta sufrimenduaren Eguzki azpian.
Ia ziur nago Bolibianoak direla, senar-emazte gaztea da, garbi ikusten da baserritarak direla, eskuak ez dauzkate batere leunak, ezagutzen ditut horrelako eskuak, langileen eskuak dira, lehialak eta zakarrak.
Langile jatorrak bezela, begirada garbia dute, konzientzi lasaia, ez dute presarik, badakite itxaroten, zoriona ez da hegazkinean etortzen, poliki poliki dator, pauso bakoitza bideari josten.
Herizainak ezer baino lehenago galdetu die, ea ulertzen duten Gaztelera, erantzuna oso garbia izanda. Agian Che Guevararekin ikasi zuten hauen aiton-amonak Gaztelera.
Denbora gehiegi ez pasatzeko, herizainak senarraren eskuetan utzi du haurra, bitartean emazteak erantzun behar ditu galdera batzuk. Ordaintzen ez duten bikoteak, sinatu behar dute, zenbateraino iristen diren, urteko diru sarrera guztiak.
Hau badezpada ez dago gaizki; ba daude miserable batzuk, diruz ustelduta daudenak eta eskaleak bezela bizi direnak.
Gizarte honetan denetarik dago, eta ez bakarrik diru kontuan, baita ere beste arlo askotan. Ba daude bikote batzuk, guraso izateko zortea izan dute eta ez dituzte seme-alabak maite.
Jarraituko dut zuri kontatzen lagun, nola doan hemen asuntua. Haurra senarraren eskuetan oso pozik egon da eta emaztearen eskuetan algara bizian dago.
Ez dago batere zalantzarik, senar-emazte gazte hau, hemendik aurrera haur horren gurasoak izango direla.
Enparantzako arauak bete dira, orain paper batzuk bete eta kitto
Arazorik ez dagoenean, gauzak azkar egiten dira, bikote gazte honekin garbi ikusi dugu, minutu
batzutan dena bukatu da.
------------------------------------------------------------------------------------------------- hurrengo kapitulua : AITA SANTUA DATOR
Enparantza behin eta berriro saiatu behar du haurrak saltzen edo kolokatzen nonbait, ez dakit nola explikatu. Hemen egunero jaiotzen dira haur berriak eta daudenak ez badira joaten, laister ez dira hemen kabituko.
Esan bezela, berriro errepikatzen da lehengoa. Herizainak altxa du haur bat sehaskatik, kasu honetan mutila, ederra gainera, urte bete ingurukoa, etxera emateko modukoa.
Herizainak bikote bati utzi dute haurra. Bikoteko kideak adin piskat badute, berrogeita hamar inguru, agian gutxiago, dena den, ez dauka garrantzi gehiegirik.
Oso bikote polita da, jator itxura dute, ez dakit garbi nongoak diren, entzun diet hitzegiten eta iruditen zait Holandarrak direla.
Oso atseginak, hile oria, handi xamarrak….
Eta zer esan gertatzen ari denarekin? Ba, gutxi gorabehera lehengoa, haurrak ez du bikote honen eskuetan egon nahi.
Herizainaren aurpegian ez da ezer sumatzen, baina pentsatzen dut amorru dezente edukiko duela, ez dakit zenbat saiakera egin dituen eta beti da berdina, haurrak negarrez hasten dira. Hori nahikoa da haurra ez saltzeko.
Enparantzarak ulertzen du, haurra negarrez hasten bada, ez duela bikote horren seme-alaba izan nahi. Oso planteamentu sinplea da, baina hori da hemen dagoena.
Orain piskat mugitu egingo naiz, poliki poliki hurbildu egingo naiz beste aldera, beste plataformara, guraso izan nahi duten langileen ondora noa.
Alde honetan garbi dago, nongoak diren bikote hauek, Amerikanoak dira eta batzuk, benetazkoak. Bolibianoak, Peruanoak, agian beste aberrikoak ere, Txilenoak adibidez.
Plataforma honetan jende gehiago dago eta zailagoa da dena behar den bezela ikustea. Dena den saiatuko naiz, beno beti saiatzen naiz gauzak ondo egiten, gero batzuetan ondo ateratzen dira eta beste batzuetan, ez hain ondo.
Nabarmena da, kolektibo honetan, adina askoz baxuagoa dela, gazteagoak direla alegia, bikote zaharrena ez ditu berrogei urte, denak dabiltza hogeita hamabi urte inguruan.
Hori oso garrantzitsua da, guraso eta seme-alabaren artean, batez ere adin batean. Ez dakit lagun, zuk zer pentsatzen duzun, baina nik ez dut oso begi onez ikusten, guraso izatea adibidez hirurogei urtetik gora, iruditzen zait haurrarentzat ez dela batere ona.
Eta badakit batek baino gehiagok, esango dutela eskubide osoa daukatela…,nik ez dut hain garbi ikusten eskubide hori. Nere ustez haurrak badu, aita eta ama izateko eskubidea eta ez aita eta aitona edo ama eta amona, dena batera.
Ez naiz gehiago luzatuko, hala ere oso garbi eduki behar dugu, gure Askatasuna bestearena hasten den milimetro horretan bukatzen dela.
Ordua badoa aurrera eta ez da ikusten mugimendu handirik haurren salmentan, garbiago esanda, Enparantzak ez du haur bat saldu oraindik.
Goiza ez da bukatu, pare bat ordu badaude zerbaitetan saiatzeko. Badirudi herizain batek irakurri egin duela nik esandakoa, haur bat jarri du emakume gazte baten besoetan, ipini duen aurpegiagatik, badirudi ez zuela espero edo beste modu batera pentsatuko zuen izango zela haurren salmenta.
Kontua da haurra, emakume horren eskuetan dagoela eta oso kontentu gainera, ez du negarrik egiten eta bere bikoteak sudurra ikuitzen dioenean, barre egiten du.
Bere bikotea, bera bezelako emakumea da, pertsona alaia, baikorra, oso pozik hartu du haurra, garbi ikusten da, ama izateko irrikitan daudela.
Kasu honetan ama eta aita izan behar dute. Herizaina urrundu eginda piskat, nahiago du kontaktua lasaia izatea, presarik gabe, haurrak hartuko duen erabakia hain garrantzitsua da, ezin zaiola inongo ostoporik jarri.
Oraingo kasu honetan, ez zait iruditzen arazorik egongo denik, gurasoak txoratzen daude eta haurra ere.
Herizainak Enparantzaren izenean, eman du haurra guraso berriei. Estherrek gero emango die, agiri guztiak formalismo aldetik.
Anekdota modura esango dut, bikote hau Argentinarra dela, bi emakume baikor, aurrera aterako dutenak sortu duten familia.
Oraingo bikotea Amerikanoa da ere, baina hauen aiton-amonak ez dira Italianoak izan, ezta Euskaldunak ere, hauek beltzatu dira goseak eta sufrimenduaren Eguzki azpian.
Ia ziur nago Bolibianoak direla, senar-emazte gaztea da, garbi ikusten da baserritarak direla, eskuak ez dauzkate batere leunak, ezagutzen ditut horrelako eskuak, langileen eskuak dira, lehialak eta zakarrak.
Langile jatorrak bezela, begirada garbia dute, konzientzi lasaia, ez dute presarik, badakite itxaroten, zoriona ez da hegazkinean etortzen, poliki poliki dator, pauso bakoitza bideari josten.
Herizainak ezer baino lehenago galdetu die, ea ulertzen duten Gaztelera, erantzuna oso garbia izanda. Agian Che Guevararekin ikasi zuten hauen aiton-amonak Gaztelera.
Denbora gehiegi ez pasatzeko, herizainak senarraren eskuetan utzi du haurra, bitartean emazteak erantzun behar ditu galdera batzuk. Ordaintzen ez duten bikoteak, sinatu behar dute, zenbateraino iristen diren, urteko diru sarrera guztiak.
Hau badezpada ez dago gaizki; ba daude miserable batzuk, diruz ustelduta daudenak eta eskaleak bezela bizi direnak.
Gizarte honetan denetarik dago, eta ez bakarrik diru kontuan, baita ere beste arlo askotan. Ba daude bikote batzuk, guraso izateko zortea izan dute eta ez dituzte seme-alabak maite.
Jarraituko dut zuri kontatzen lagun, nola doan hemen asuntua. Haurra senarraren eskuetan oso pozik egon da eta emaztearen eskuetan algara bizian dago.
Ez dago batere zalantzarik, senar-emazte gazte hau, hemendik aurrera haur horren gurasoak izango direla.
Enparantzako arauak bete dira, orain paper batzuk bete eta kitto
Arazorik ez dagoenean, gauzak azkar egiten dira, bikote gazte honekin garbi ikusi dugu, minutu
batzutan dena bukatu da.
------------------------------------------------------------------------------------------------- hurrengo kapitulua : AITA SANTUA DATOR
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada