Beno lagun, orain ez dakit ziur zer egin. Gauza bat daukat garbi, bakarrik egon nahi dut ordu batzutan.
Tarteka behar dut bakardadea, burua ondo antolatzeko, idei bakoitza bere lekuan jartzeko, biharko eguna ondo prestatzeko.
Batez ere biharko eguna gogorra izango da benetan. Hala ere, nahiko lasai nago.
Bostehun bilioi Euli errez estaliko dute Enparantza, beno ez bera bakarrik, baita ere inguru osoa. Etsaiek ez dute jakin behar non kokatzen den suntsitu nahi dutena.
Nere ustez Euliak iritsiko dira Pasairaino, Astigarragaraino, Donostiko sarreraino eta Trintxerperaino. Hori lortzen badute, nahikoa.
Pilotoak ez dira hasiko lehergailuak non nahi botatzen. Hori baino zehaztapen gehiago behar dute.
Gauza batek kezkatzen dit pisk batat. Pasaiako Enparantza ez da gurearen berdina, baina...
Badute gauza batzuk berdin xamarrak. Adibidez, Eliza Enparantzaren erdian, zuhaitzak berdin, Frontoia.
Ez dakit zergatik, baina ia ziur nago pilotoak Europearrak izango direla. Eta baita ere, aldamenean Donostiko Udaltzain bat eramango dutela. Horrek lasaitzen nau.
Amorru biziz igoko dira hegazkinera eta Enparantza ez ikusteak, erotu egingo ditu.
Kontuan hartu behar da, Euliak metro bateko kapa egingo dutela. Ez da ezer ikusiko. Ezineskoa da ikustea. Hori da guk dugun tresna irabazteko.
Abere berritsua indartsua da, boteretsua, nahi duen guztia egiten ohituta dagoena eta bihar goizean, lehendabiziko aldiz bere historian, ezina dastatzen duenean… bere onetik aterako da. Burua galduko du erabat. Abere berritduak ez du onartzen porrota.
Eskerrak ezingo dutela ezertxo ere ikusi, bestela jaso beharko genduke mendekua beldurgarria izango zen.
Horrelakoak gara ahulak. Burua erabiltzen dugunean, Txapeldunak gara !!
Beno, ez naiz jarriko oso euforiko, oraindik ez dugu irabazi eta.
Kaka! Gauza bat ahaztu zait esatea Patrixiri. Esan behar nion, ez ipintzeko oso goian, askoz hobea dela lurretik hogeita hamar metrora jartzea, ia, ia teilatuak ikuitzen.
Hegazkinak ezingo dute asko jaitsi, nahiko goitik ibiliko dira. Altura horretatik oso zaila da ohartzea kapa beltza Euliz osatuta dagoela, zeren, zoritxarrez konturatzen baldin badira, ze abere txikiaz osatuta dagoen, edozer gauza egiteko gai dira.
Ez naiz orduz lehen urduri ipiniko. Hobe dut lasai lasai egin behar dudana planifikatu.
Badut denbora, ordu dezente daude arrisku ordua iritisi arte. Arrisku ordua…
ez da batere arriskurik egongo. Pasaia edo Astigarraga ez baldin ba dituzte hankaz gora jartzen. Hori izango litzake marka! Dena den, ez da gure errua izango.
Onena da nere gelara joatea. Pentsatu eta erabaki dut. Etxe osoa neretzat izango da eta bihar forman egoteko, hori da bide egokiena.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Tarteka behar dut bakardadea, burua ondo antolatzeko, idei bakoitza bere lekuan jartzeko, biharko eguna ondo prestatzeko.
Batez ere biharko eguna gogorra izango da benetan. Hala ere, nahiko lasai nago.
Bostehun bilioi Euli errez estaliko dute Enparantza, beno ez bera bakarrik, baita ere inguru osoa. Etsaiek ez dute jakin behar non kokatzen den suntsitu nahi dutena.
Nere ustez Euliak iritsiko dira Pasairaino, Astigarragaraino, Donostiko sarreraino eta Trintxerperaino. Hori lortzen badute, nahikoa.
Pilotoak ez dira hasiko lehergailuak non nahi botatzen. Hori baino zehaztapen gehiago behar dute.
Gauza batek kezkatzen dit pisk batat. Pasaiako Enparantza ez da gurearen berdina, baina...
Badute gauza batzuk berdin xamarrak. Adibidez, Eliza Enparantzaren erdian, zuhaitzak berdin, Frontoia.
Ez dakit zergatik, baina ia ziur nago pilotoak Europearrak izango direla. Eta baita ere, aldamenean Donostiko Udaltzain bat eramango dutela. Horrek lasaitzen nau.
Amorru biziz igoko dira hegazkinera eta Enparantza ez ikusteak, erotu egingo ditu.
Kontuan hartu behar da, Euliak metro bateko kapa egingo dutela. Ez da ezer ikusiko. Ezineskoa da ikustea. Hori da guk dugun tresna irabazteko.
Abere berritsua indartsua da, boteretsua, nahi duen guztia egiten ohituta dagoena eta bihar goizean, lehendabiziko aldiz bere historian, ezina dastatzen duenean… bere onetik aterako da. Burua galduko du erabat. Abere berritduak ez du onartzen porrota.
Eskerrak ezingo dutela ezertxo ere ikusi, bestela jaso beharko genduke mendekua beldurgarria izango zen.
Horrelakoak gara ahulak. Burua erabiltzen dugunean, Txapeldunak gara !!
Beno, ez naiz jarriko oso euforiko, oraindik ez dugu irabazi eta.
Kaka! Gauza bat ahaztu zait esatea Patrixiri. Esan behar nion, ez ipintzeko oso goian, askoz hobea dela lurretik hogeita hamar metrora jartzea, ia, ia teilatuak ikuitzen.
Hegazkinak ezingo dute asko jaitsi, nahiko goitik ibiliko dira. Altura horretatik oso zaila da ohartzea kapa beltza Euliz osatuta dagoela, zeren, zoritxarrez konturatzen baldin badira, ze abere txikiaz osatuta dagoen, edozer gauza egiteko gai dira.
Ez naiz orduz lehen urduri ipiniko. Hobe dut lasai lasai egin behar dudana planifikatu.
Badut denbora, ordu dezente daude arrisku ordua iritisi arte. Arrisku ordua…
ez da batere arriskurik egongo. Pasaia edo Astigarraga ez baldin ba dituzte hankaz gora jartzen. Hori izango litzake marka! Dena den, ez da gure errua izango.
Onena da nere gelara joatea. Pentsatu eta erabaki dut. Etxe osoa neretzat izango da eta bihar forman egoteko, hori da bide egokiena.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengo kapitulua : SEI BILIOI DOLAR EULIENTZAT
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada