JEXUS MARI RALLA ETA LORITOA

Berriro mugitu behar dugu piska bat. Oraingoan hirugarrenera goaz. Jakin nahi baduzu hemen nor bizi den, berehala esango dizut: Jexus Mari Ralla.
Hau da Enparantzako ardi beltza eta baita ere bertan dagoen nagusi bakarra. Autonomoa da, benetazko autonomoa.
Gaztetan pelotari ona zen. Ondo jotzen zion eskubiarekin eta ez zuen inoiz eskuko minik . Denek bezalaxe bazuen zulo bat, eta berea eskerreko eskua zen.
Ibili zen entrenatzen han eta hemen eta ez zuen lortu bere helburua. Eskerra lotsatia zeukan eta arraroa da benetan, honek zerbait lotsatia izatea.
Aspertuta, pelota utzi , eta hurrengo egunean eskopeta bat erosi zuen.

Bi aldiz pentsatu gabe, bestela ideiak hoztu egiten dira.

Ehizean hasi zen. Txakurra ere ondo entrenatuta zeukan eta egun batean, txakurra oso urduri jarri zen. Normalki txakurra lasaia zen, ez zen errez urduritzen errez, baina egun hartan oso portaera arraroa zeukan.

Inongo motiborik gabe Dendatxoko bidea hartu zuen , eta Jexus Mari bera, isil-isilik atzetik.

Gero, Artzakako eremutan sartu zen, eta aldapa txistu bizian igo ondoren, baserri hori eta Artxipiren artean gelditu zen.
Jexus Mari harrituta gelditu zen. Ez zuen ezer ulertzen.

Bapatean, lorito bat ikusi zuen !
Orduan ulertu zuen dena. Makurtu zen eta pazientzia askorekin, poliki, poliki joan zen hurbiltzen; txakurra baztertu egin zen, ondo apuntatu zuen eta POMMMMMMMM.
Loritoa hil egin zuen !

Hasieran sekulako poza hartu zuen, eta txakurra ere harro zegoen. Gero ordea etorri ziren kezkak, zeren trofeoa erakutsi zuenean, esan zioten, Lorito horrek egundoko garrantzia zeukala.
Lau hizkuntz zekizkien lorito bakarra omen zen. Eta ez hori bakarra, Amazonaseko hizkuntz zaharrena zekien, azkeneko gizakia zela.
Pentsa nola diren gauzak. Amazonaseko hizkuntz zaharrena Artzaka eta Artxipi artean hiltzera etorri zen.
Jexus Mari Egunkarietan azaldu zen hiltzaile handi bat bezela.
Orain arte gertatu zena, orduan gertatzeko nahiko normala zen. Gero gertatutakoa bai izan zela anormala eta larria.
Donostiako Ekologistak Altzara etorri ziren Loritoarenen bila. Disekatzea nahi omen zuten eta San Telmoko museora eraman jendeak ikus zezan.

Eta non jakiten dute loritoa jan egin zuela !
Hura bai izan zela ustegabea ! Hiltzea larria izan bazen, jatea zer izango ote zen ?
Gaisotu egin ziren bapatean ! Batzuk botaka, besteak berriz diarrearekin. Hura bai izan zela une estua.

Hasierako larritasuna pasa zenean, ados ziren hezurrak berreskuratzearekin; ez zen beraien helburua, baino beno, gutxienez, hezurrak ondo garbituta eta bakoitza bere lekuan ipinita...
Ez zegoen hezurrik !!! Txakurrak jan omen zituen denak!!!
Hura izan zen azkeneko errematea. Donostiko epaitegiak Jesus Mari Rallaren atxiloketa agindu zuen.

Zortzi urte edo gehiago, -ez naiz ondo gogoratzen - egon zen klandesnitatean bizitzen.

Etxetik alde egin ondoren, Txurreroen Enparantzara etorri zen bizitzera.
Elizan zulo bat egin zuen. Ez zen oso handia. Ez zuen handia egin beharrik, bakarrik lo egiteko
erabiltzen bait zuen.

Egunez mozorrotuta eta kamuflatuta pasatzen zuen.

Garai hartan Koldo Elizasu Londresetik, bere abokatu tituluarekin itzuli zenean, orduantxe
hasi zitzaion bere egoera aldatzen. Koldok asko lagundu dio.
Zalantzarik gabe bere kasuan, garrantzitsuena izan da, Luis Marik, bere anaiak, Ekologisten Bertso Txapelketako txapela irabaztea. Hori erabakiorra izanda arazoa gainditzeko.
Eta gainditu du. Orain duela hilabete batzuk hasi dela bizimodu normala egiten. Irteten da Enparantzatik kanpora, Astigarragara, Oreretara, berak nahi duen edozein lekura.
Hau ere Enparantzako komitean dago. Batzutan oso gogo gutxirekin joaten da bileretara. Bera ez dago sekula gehiengoarekin eta noski, zer edo zer erabaki behar denean, beti galtzaile ateratzen da.

Ez zait iruditzen denbora luzean iraungo duenik komitean. Alde egiteko gogoak ditu baina...

Joxe Marik ekarri zuen Enparantzara eta Joxe Mari berak hitzegin zuen Patxirekin, Elizan zuloa egiteko.

Mesede batzuk ezin dira diruarekin ordaindu.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

hurrengo kapitulua : EULIEN ETXEA