Burua hasi zitzaidan lehortzen, baina okerrena zen, galtzak oso bustiak nituela eta ez nuela beste parerik.Taberna aurrean jende dezente zegoen eta burutik pasa zitzaidan irrigarri egiten ari ote nintzen. Bai zera !
Inork ez ninduan begiratzen eta hobe. Gainera ohartu naiz ostegunetik aurrera turismo apurtxo gehiago izaten dela. Apurtxo bat esaten dudanean, esaten dut Enparantzako neurritan, gutxi gorabehera mila gizaki.
Horrekin nahi nuen explikatu, badaudela batzuk etortzen direnak, bakar bakarrik Enparantza ezagutzera. Hori ahal da egin, baina eskatu behar da txanda, zortzi hilabete edo urte bete aurretik. Lehentasuna beti dauka sendatzera datorrena.
Tabernara sartu nintzenean, zuzenean joan nintzen Mikelengana. Ia ezer esan gabe ulertu zuen nahi nuena. Presaka ekarri zidan behar nuen guztia, arropa, oinetakoak, eskuoihala.
Bainugela ba dakit non dagoen, beraz ez nuen galdezka ibili beharrik.
Dena prest zegoen eta hala ere ba nuen, halako zirrara sabelean. Ez nekien zer gertatzen zitzaidan, oso arraro sentitzen nintzen.
Ni ez naiz bizi osoan Txanpain frantsesarekin dutxatu, neretzat gauza berria zen eta agian, ergatik ez, zer edo zer handia.
Hala ere ez nintzen milimetro bat mugitzen. Beno, pentsatu nuen, bizian, gauza denetan bezala, lehen aldi bat beti dago eta honekin berdin berdin pasako da.
Sartu eta kitto ! , baina ez nuen nahi ito.
Bainugelara sartu baino lehenago, nahi nuen jakin nere azalak zer erreakzio edukiko zuen
Txanpain beroarekin. Beldurrez nengoen agian alergiaren bat sortuko zitzaidan, nork daki ?
Badaezpada lehendabizi eskubiko hanka sartu nuen, poliki poliki beatzak busti nituen.., gero izterra. Eta, ez zen hain ezberdina !
Azkenean osorik sartu nintzen eta orduan bai, orduan igarri nuen ezberdintasuna. Urarekin konparatuta zertxobait ..., ez dakit nola esan. Kontua da gerora ura baina askoz hobea dela. Geroztik, nik ahal dudan guztietan txanpainarekin dutxatzen naiz.
Lehortu ondoren, patxadan jantzi , lasai orraztu ,txanpain trago fresko freskoa hartu eta ispiluan begiratzen garenean, zein ederrak garen !
Nere edertasuna paseatzera atera nahi nuen eta tabernako mostradore aurrean eseri nintzen,
aulki handi horietako batean.
Ez nekien zer egin eta hasi nintzen buruari bueltak ematen. Nik buru handia daukat eta buelta bakoitzean, ordu bete pasatzen dut.
Txanpain kopa batzuk edaten, erabaki nuen ez nintzela Enparantzatik aterako, nahiz eta Manchesterren elastikoa soinean eraman. Ez nintzen batere fidatzen. Axelek hurrengo
egunean Ikastolara joan beharko zuen eta ni dagoeneko barruan nengoen.
Hala ere ez nintzen milimetro bat mugitzen. Beno, pentsatu nuen, bizian, gauza denetan bezala, lehen aldi bat beti dago eta honekin berdin berdin pasako da.
Sartu eta kitto ! , baina ez nuen nahi ito.
Bainugelara sartu baino lehenago, nahi nuen jakin nere azalak zer erreakzio edukiko zuen
Txanpain beroarekin. Beldurrez nengoen agian alergiaren bat sortuko zitzaidan, nork daki ?
Badaezpada lehendabizi eskubiko hanka sartu nuen, poliki poliki beatzak busti nituen.., gero izterra. Eta, ez zen hain ezberdina !
Azkenean osorik sartu nintzen eta orduan bai, orduan igarri nuen ezberdintasuna. Urarekin konparatuta zertxobait ..., ez dakit nola esan. Kontua da gerora ura baina askoz hobea dela. Geroztik, nik ahal dudan guztietan txanpainarekin dutxatzen naiz.
Lehortu ondoren, patxadan jantzi , lasai orraztu ,txanpain trago fresko freskoa hartu eta ispiluan begiratzen garenean, zein ederrak garen !
Nere edertasuna paseatzera atera nahi nuen eta tabernako mostradore aurrean eseri nintzen,
aulki handi horietako batean.
Ez nekien zer egin eta hasi nintzen buruari bueltak ematen. Nik buru handia daukat eta buelta bakoitzean, ordu bete pasatzen dut.
Txanpain kopa batzuk edaten, erabaki nuen ez nintzela Enparantzatik aterako, nahiz eta Manchesterren elastikoa soinean eraman. Ez nintzen batere fidatzen. Axelek hurrengo
egunean Ikastolara joan beharko zuen eta ni dagoeneko barruan nengoen.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengo kapitulua : OROITZAPENAK
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada