ESKERRAK, AMETSA GELDITZEN ZAIGULA


Alde egitea erabaki nuen, eta Lau Haizetarako bidean jarri nintzen. Poliki poliki, inongo presarik gabe hasi nintzen ibiltzen .Bidean jarraitu nuen pentsatzen gertatutakoarekin.
Hartu nuen ustegabearekin, gau osoan ez nuen lorik egin, doi, doi, goiz aldera, egin nuen kuluxka txiki bat. Berdin zitzaidan. Han ez nengoen lo egiteko. Gauen, zuhaitzak lo egiten ikusteko gelditu nintzen, eta horretarako ni esna egon behar nuen.
Ziragarria zen neretzat gai hori, zeren ez nengoen batere ziur lo egingo zuten hala ez. Agian pasatzen zuten gaua osoa hantxe zutik...
Ziragarria baita ere da, Lau Haizetako gela batetik, egun berriari agurtzea. Zein polita den !
Eguzkia ikusten da bete betean; goizero, goizero hogeita zazpi grado oparitzen dizkigu eta ez dago batere berorik. Hemen bizitzea kristoren txoiloa da !
Jendea goizeko zortziretan hasten da piszinara joaten. Egia da, hemen piszinara sartzea pitin bat konplikatua dela.
Piszina gehienak ondarrez beteta daude, bizkarreko mina kentzeko eta besteak, edari nahiko gogorrekin beteta.
Orain Martini trago bat..., aldiz txanpaina, gauean asko erre baldin ba dugu...
Lau Haizetara etorri eta betiko taberna zaharrera es sartzea, pekatu mortala da.
Bertan lehengoko nagusiak daude, Martxelo eta Mari Kutz. Martxelo zaharra ere bertan
egoten da eta Katalineneko Inaxio ere. Hau Enparantzako Alkatearen lagun handia da.
Nere aitaren lagun handi bat ere egoten da, Katalineneko Gregorio. Honi, nik bidali nion bertso bat, paretean zintzilik jarri dute.

Agur Gregorio ikusi arte
Lau Haizetako tabernan
ze poz handia aitak, bazkaltzen
ikusiko banu bertan.
Bordaxarretik ez da ateratzen.
han dabil perretxikutan
iraganean bizi da eta
ni bizi naiz ametsetan
.

Eta eskerrak ametsa gelditzen zaigula !
Normalki taberna horretan, beti egoten da mugimendu handia. Jendea gora, behera, langile denak presaka, hala ere gaur iruditzen zait, sekula baino eromen gehiago dagoela.
Ez dago ezertarako lekurik. Beti komunera joaten naiz eta hori ere gaur ezinezkoa da.
Langile bati galdetzera nindoala, zertara zetorren eromen hura, Martxelo berarekin topo egin nuen .

--Zer duk hau ?
--Ez zekiat motel ! Martxa honetan txikia gelditu behar zaiguk Hotela.
--Txikia ?
--Datorren astean hogeita bost mila etorriko dituk ! Garbi esango diat Xanti, ez zekiat nola kabituko dituken.
--Diru piskat sartuko duk Enparantzan.
--Ederki etorriko duk. Dena den, dirudun handiak hiru edo bakarrik etorriko dituk, besteak
ondo dagoen jendea, berrehun edo hirurehun mila dolar gastatuko ditekenak.
--Ez zegok batere gaizki.
--Nola egongo duk ba gaizki ! Hik ba dakik hemen, zer diru pila behar deken ? Bakar bakarrik langileei ordaintzeko, diru pila behar duk hilero, hilero.
--Lasaitu adi piskat ,diru sarrera ederra zetorrek eta.

Martxelo urduri zebilen. Dena prestatuta utzi behar zuten, turisten uholdea etorri baino lehen. Egia da garai bateko Lau Haizeta eta gaurko hau, ez duela zer ikusirik. Gogoratzen naiz
aitarekin joaten nintzenean hamaiketakoa egitera, ez zela batere berdina. Orduan herriko taberna bat zen, eta orain seguraski, Euskal Herriko Hotel handiena eta Europa edo Munduko Hotel garestiena.
Hori esanda,esan behar dut baita ere, nola prestatuta dagoen.
Oraintxe bertan sartu dira kamioi batzuk, eta beraien atzetik bost metroko autoak datoz, denak arabiarrez beteta.
Hau, aitortu behar dut, ez dudala ulertzen.
Egon zaitez piska bat, eta nere azalpena entzun...
Aaa, , bai, bai, orain ulertzen dut.
Kamioak Arabiatik ondarra ekarri dute eta noski, hango teknikoak etorri dira adierazteko, zer nolako tratamendua eman.
Ondar hori urrea baino garestiagoa da eta ez nabil txantxetan. Beraren gainean hiru aldiz
igeri egiten baduzu, bizkarreko mina betirako desagertzen da. Bizkarhezurra goitik behera eta behetik gora zuzentzen da.
Eta kartera okertzen da zentzu denetan.
Horrela da bizia. Nik hemendik alde egin behar dut. Kamioak lekua behar dute, lana behar den bezela egiteko.
Horrez gain pentsatu egin behar dut, asko eta ondo pentsatu behar dut.
Orain zu lagun, ariko zara pentsatzen: tipo honek zer kristo pentsatu behar du orain ?
Lasai, bizian neri hiru gauza ematen didate nazka: bat harrokeria da, bestea gezurra eta
hirugarrena presa.
Zoriona, bizia gozatzea da eta presaka ezin da ezer gozatu.
Beraz, goazen gozatzera; gozatzera pentsatzen nola sartuko naizen Elizara. Gaur gauean ikusi behar dut nola egiten duten lo zuhaitzek.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengo kapitulua : MAITASUNA