Zuloa denbora gutxi egoteko ona da eta nik ez nuen pentsatzen denbora asko egotea.
Gutxi gora behera ordu batzuk, gaueko bederatziatik goizeko, ez dakit.., neronek ikusiko nuen noiz atera .
Ni nengoen zuloan, badago, halako tarte txiki txiki bat, hala ere nahikoa bertatik begirazteko . Eta begiratzeko gainera inongo arriskurik gabe, zeren Eliza barruan harrapatu ezkero...
Hobe ez pentsatzea horrelakorik. Dena den, garbi neukan, nik ez nuela fruitu bakar bat hartuko.
Ni Elizara sartua nintzen, zuhaitzak lo egiten ikustera.
Beno, lo egiten ba dute, zeren Enparantza honetan edozer gauza gerta daiteke. Ni behintzat hemendik aurrera, ez naiz ezerrekin harrituko.
Zulotik entzuten nituen Udaltzainak hitzegiten. Banekien mintzatzen zeuden bitartean,
zuhaitzak ez zirela mugitu, nere logikak hori esaten zidan.
Gero poliki poliki abiatzen zirenean, beraiek alde batera eta bestera joango ziren, nahiko leku utziz erdian.
Agian Udaltzainak sartuko ziren Eliza barrura..., ni ez nintzen mugituko eta lasai !
Desiratzen nengoen momentu hori heltzeko. Bitartean galduko nintzen pentsatzen, zenbat aldiz jan nituen beraien fruituak.
Besperan ohartu nintzen, ia zuhaitz denak , ezagutzen nituela .Gure auzotik eraman zituzten Enparantzara, edo oinez joan ziren beraien kontura, auskalo !
Pentsatzen ari naiz, Siuseko Antxonik ikusiko bazituen bere zuhaitzak oinez baserritik alde egiten, horrelako zerbait esango zuela : ”harrapa ezak hanketik. Lehen, bizi ginun seme-alabak ezin eutsi eta orain, hauek hasi dituk saltsa bila”
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZAAAAAAAAAAAAAAAAAASSSSSSSSSSS !!
Zer izanda hori ? Zuloaren atea zerbaitek ikuitu du edo bestela ez dut ezer ulertzen. Zer gauza arraroa. Justu,begiratzera nindoanean, berriro ZZZZZZZZZZZZZZZZZZAAAASSSSSSSS !!Pentsatu nuen, hemen onena geldi geldik egotea zala.
Eta horixe egin nuen, geldik egon.
Baina ni ez naiz geldik egoteko jaio. Zuloaren atea pitin ireki egin nuen eta Jaungoikoa ez nuen ikusi, baina EDERTASUNA ikusi nuen ! Hura izan zen gozamena !
Bi gereziondo nituen aurrean, biak Siusekoak eta biak anpolariak. Hura zen ikuskizuna !!
Zulotik atera eta besarkatzeko gogoak etorri zitzaizkidan. Zenbat ZORION eman zidaten haurtzaroan !
Biak lurrean etzan ziren, bakoitza Elizaren alde batean. Gero piskat beranduago, lau sagarrondo sartu ziren, laurak Mirasungoak, berehala ezagutu nituen. Mirasun eta Miranda arteko mugakoak, laurak Amabirjin sagarrak. Ez dakit fruituen artean ba ote den honek daukan hainbeste kategorizko besteren bat.
Ederra, dotorea, gozoa, sanoa, zer bertute ez dauka Amabirjin sagarrak ?
Lau Sagarrondoak elkarren ondoan etzan ziren eta orduan gertatu zen gaueko gauzik magikoena. Sagarrondoak hasi ziren elkar besarkatzen. Nere bizi osoan ez zait ahaztuko momentu hori.
Harrituta egon nintzen begira, ze maitasunarekin, ze goxotasunarekin besarkatzen ziren.
Ez nekien ondo edo gaizki egiten ari nintzen. Nor naiz ni, besteen intimitatean sartzeko ?
Hain ederra zen ikusten ari nintzena, ezin nuela begiak itxi. Nere aurrean MAITASUNA zegoen. Benetazko MAITASUNA, interesik gabekoa, naturala, euria bezelakoa.
Besarkatzeko denbora amaitutzat eman zutenean, musukatzen hasi ziren. Asuntoa aldatzen zihoan, berotzen eta goxatzen nahi dut esan eta bitartean beste zuhaitzak Elizan sartzen jarraitzen zuten normaltasun osoz.
Nik ez nekien zer egin. Konzientzia ez nuen lasai, zalantza asko nituen, baina hain txunditua nengoen !!
Sagarrondo bat, beste baten gainean jarri zen. Hura zer zen, sexoa?
-------------------------------------------------------------------------------------------------
hurrengokapitulua : FRUITUAK JASOTZEN
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada