PATRIXI

-- Kaiku !
Norbait deika hasi zitzaidan eta nik ez nuen inor ikusten. Ia ziur nengoen Endaiarra zela, niri deika zebilena.

-- Kaiku ! Kaiku !

Oso ondo konturatu nintzen, nere ondoan zegoela, asko jota nigandik bi metrotara.
Berriro deika hasi zen eta orduan jabetu nintzen, harri txiki baten azpian euli bat harrapatuta zegoela.

-- Patrixi, zer egiten duzu hor?
-- Abere berritsuek eraso egin gaituzte. Nik, hegal bat galdu dut.
-- Etorri zaitez maitea, nik goxatuko zaitut piska bat.
-- Zer arraroa egiten zaidan Kaiku, zu Altzan ikustea.
-- Neretzat ere arraroa da eta oso tristea, ni jaio nintzen herrian, zuk hegal bat galtzea.

Ze une gogorra tokatu zitzaidan bizitzea. Patrixi, niri bakardadean hainbeste lagundu zidan adiskidea, ilunpetan hainbeste musu eman zizkidana, egoera tamalgarri hartan ikustea.
Eta zergatik ? Txikia izateagatik. Hori da nazkagarriena !
Ezin nuen denbora gehiegi pentsatzen egon. Nere adiskide handiari laguntza eman behar nion, nahiz eta jakin oso zaila zela.

-- Endaira eramango zaitut. Villa Kontxan ondo egongo zara, sendagile onak badaude eta agian... .
-- Mila esker lagun, baina ez, ez naiz hemendik mugituko. Indar piskat berreskuratzen dudanean, suizidatu egingo naiz.
-- Hori ez ! Hori ez ! Etzazu hori egin !
-- Bai, Kaiku. Alde egingo dut, ez daukat gehiagorik emateko. Neukan guztia eman dut.
-- Gehiago emateko baduzu.., eta ez baduzu gehiago emateko, zer ? Ez duzu inongo konplexurik eduki behar. Bizian, hartzeko garaia ere iristen da.
-- Hartzeko garaia..., aho asko gaude etxean.
-- Zu suizidatzen bazara, nik ez dut gehiago idatziko. Idazteko makinari ostiko bat eman eta Bidasoara botako dut. Hantxe itoko da, nere ametsekin batera.
--Zuk ezin duzu hori egin, ezin duzu. Kalitatea egiteko badaude idazleak, baina kakalitea egiten oso gutxi zaudete eta oso beharrezkoa da. Kakaliteak ez du burua jazten, ez du izana apaintzen, baino bihotzeraino iristen da. Sentimendu finenak laztantzen ditu eta azkenean lagun, hau entzun ondo : Kultura, Maitasunak egingo du.

Pentsatzen gelditu nintzen.. Fuerte xamarra iruditu zitzaidan esaldia.

-- Benetan pentsatzen duzu, Kultura, Maitasunak egingo duela?
-- Gure gizartean, zuen gizartean, munduko abere guztien gizartetan, Maitasuna da Kultura, eta beste dena, itxura besterik ez.
-- Patrixi, gu biok tratu bat egin behar dugu. Zu ez zara suizidatuko eta nik, ez dut idazteko makina itoko, ados ?
-- Ados lagun. Jarraituko dut bizitzen, jarraituko dut amesten. Zahartu eta gero ikasiko dut, hegal bakar batekin hegan egiten
-- Agur maitea. Laister itzuliko naiz Enparantzara.
-- Berriro itzultzen zarenean, ez ahaztu neri bisita egitea. Mesedetxo hori eskatuko nizuke.

Pozik alde egin nuen. Endaiarako bidean, hauxe pentsatzen etorri nintzen:

" Patrixik hegal bakar batekin, ausardia baldin badauka, biziari aurrez aurre begiratzeko, nik ere, idazle izan gabe, izango dut ausardia, Txurreroen Enparantzan idazten jarraitzeko ".
-------------------------------------------------------------------------------------------------
HIRUGARREN ATALAREN AMAIERA

hurrengo kapituloa : LANIK GABEKO IGELTSEROA